.
2007-12-13:

[size=18] Tadeusz Rydzyk: „To jest wypowiadanie wojny”[/size]




Tadeusz Rydzyk




Donald Tusk



„Tego już za wiele. To jest wypowiadanie wojny! Zrobimy manifestację w Warszawie i to taką porządną. (...) Spełniają się wszystkie groźby pana Tuska, który kiedyś obrażał, kłamał. A później jedzie do papieża. To jest obłudne, kłamliwe. To jest draństwo” – groził na antenie Radia Maryja redemptorysta o. Tadeusz Rydzyk. Premier Donald Tusk zapewnił, że gróźb szefa toruńskiej rozgłośni nie boi się. "My robimy to, do czego każdy ma prawo. A oni ile nakradli. Zobaczcie, z czego się wzbogacili. Ale im wolno" - zacytowało o. Rydzyka "Metro".

„Każdy ma prawo, kto ma swoje media, wyrażać poglądy polityczne. (...) Nigdy nie byłem faworytem ojca Rydzyka i nie sądzę, żeby kiedykolwiek tak było. Natomiast manifestacje - no cóż, to jest mój los jako szefa rządu, że raz na jakiś czas jakieś grupy będą protestowały” – stwierdził premier na antenie Radia ZET.

O. Tadeusz Rydzyk zarzuca nowemu rządowi, że „jako naczelny cel ma zniszczenie Radia Maryja”. Zarzuty te spowodowane są głównie tym, że rząd poddał pod kontrolę fakt przyznania wielomilionowych dotacji dla fundacji Lux Veritatis należącej do o. Rydzyka. Premier zapewnił jednak, że "nie mam obsesji Radia Maryja”, a kontrola dotacji nie ma charakteru jakichkolwiek szykan.

Ojciec Rydzyk napisał list do do Donalda Tuska: "Wygląda na to, iż niechęć, którą wyrażał Pan i Pana ugrupowanie od paru lat wobec Radia Maryja, nie skończyła się, ale przeobraziła w działanie prowadzące do jego zniszczenia" - napisał w liście ojciec Rydzyk.

„Nie będzie takiej instytucji w Polsce, prywatnej, państwowej, samorządowej, kościelnej, która będzie działała obok prawa, czyli niezgodnie z regułami. (...) Jeżeli się okaże, że pieniądze, jakie przyznano o. Rydzykowi na biznes jaki prowadzi, były przyznane niezgodnie z regułami gry, to odpowiedzialność za to powinien ponieść urzędnik, który taką decyzję podjął, a nie o. Rydzyk” – stwierdził Donald Tusk.

Premier dodał, że może mieć pretensje i będzie je miał do "urzędnika lub urzędu, który podejmuje niezgodne z prawem czy z interesem społecznym, decyzje. Zdenerwowany powinien być urzędnik, jeśli naruszył prawo. O. Rydzyk może spać spokojnie".

Źródła:

Pierwotna wersja artykułu pochodzi z serwisu e-Polityka.pl (na specjalnych zasadach)

Magdalena Birecka, PAP – Ojciec Rydzyk do rządu: To jest już wojna – Dziennik, 11 grudnia 2007

met, PAP – Premier: Za dotację dla o.Rydzyka może odpowiedzieć urzędnik – Gazeta.pl, 12 grudnia 2007

.

.
Rosyjski Romans - A.Wertyński. KTM Koszalin. Władysław Pitak
--------------------------------------------------------------------
Fragment audycji radiowej z 1978 r., podczas której koszalińscy artyści : Wacław Kubicki, Władysław Pitak, Mikołaj Borek i Ryszard Popowski - członkowie Kameralnego Teatru Muzycznego z Koszalina opowiadają o swojej pracy artystycznej i śpiewają romanse Aleksandra Wertyńskiego. Zapis audio z 1978 r.  w 1987 r. został zmiksowany z obrazem afisza, fotografiami z koncertów i rekwizytami używanymi w czasie koncertów w latach 70-80-tych XX w.

Redaktorka nagrania: Maria Słowik-Tworke
Realizacja dźwięku: Takis Grancaris
Opracowanie - animacja graficzna: Władysław Pitak


https://www.youtube.com/watch?v=enM4otX2m_g&t=19s

.

.
Cicha noc. Chór UTW, dyrygent - Władysław Pitak
===============================
"Cicha noc" – jedna z najbardziej znanych kolęd na świecie, po raz pierwszy wykonana podczas pasterki w 1818 roku,  w austriackim Oberndorf bei Salzburg.

 Autorem słów Stille Nacht był Joseph Mohr, melodię ułożył Franz Xaver Gruber. Słowa jednej z wersji w języku polskim ułożył ok. 1930 roku Piotr Maszyński.
Kompozycja była napisana na  2 głosy solowe z towarzyszeniem chóru i gitary w tonacji  D-dur, w metrum 6/8.

Kolęda spodobała się mieszkańcom Oberndorf bei Salzburg i wkrótce była znana również w okolicy. Przetłumaczono ją na ponad 300 różnych języków i dialektów .

#

Kolęda CICHA NOC  została wykonana przez Kameralny Chór Uniwersytetu Trzeciego Wieku Politechniki Koszalińskiej pod dyrekcją Władysława Andrzeja Pitaka w czasie "Ekumenicznego Koncertu Kolęd", który odbył się 26.01.2018 r. w kaplicy Parafii Ewangelicko-Augsburskiej pw. Jezusa Dobrego Pasterza w Koszalinie.

Autor nagrania: Władysław Andrzej Pitak

https://www.youtube.com/watch?v=WlhCYr-9ruc

.

.

XIV wiek – czas wielu zmian w Wielkim Księstwie Litewskim. Kolejni litewscy władcy, początkowo nieufni, przygotowywali swój lud do drogi, której celem było przyjęcie chrztu. Jeszcze na początku XIV wieku WKL było jedynym niechrześcijańskim państwem Europy. W tej zawiłej drodze przystąpienia do chrześcijańskiej Europy na horyzoncie pojawili się duchowi synowie św. Franciszka… – tymi słowy rozpoczyna się opowieść, której można posłuchać oglądając ruchomą szopkę, przygotowaną przez braci franciszkanów w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Piaskach w Wilnie.

Ruchoma szopka – a właściwie instalacja historyczno-patriotyczna – powstała w kościele dzięki finansowaniu Polskiej Fundacji Narodowej, zaś zrealizowana została przez ludzi (ceramików, jubilerów, krawców, złotników, inżynierów) z Litwy i Polski. Jest to projekt koordynowany przez Wileńskie Centrum Kultury i Duchowości. Poświęcenie szopki miało się odbyć w IV Niedzielę Adwentu. Niestety, pandemia pokrzyżowała plany. Uroczystość poświęcenia została przeniesiona na lepsze – zdrowsze – czasy. Ale, jak zapewniają franciszkanie, na pewno jeszcze w okresie kolędniczo-karnawałowym odwiedzający najstarszą wileńską świątynię będą mieli okazję obejrzeć to nieznane dotąd w Wilnie i na Litwie dzieło.


Projekt dojrzewał od dawna

Lepszego miejsca na tak nowatorską szopkę jak kościół franciszkański nie mogło być. Wszak to św. Franciszek pierwszy urządził szopkę – w grocie we włoskiej wsi Greccio w noc Bożego Narodzenia w 1223 roku, a jego duchowi synowie rozpowszechnili ten zwyczaj w krajach Europy i na całym świecie. Już jedenaście lat po śmierci mistrza, jego duchowi synowie przynieśli ten zwyczaj do Polski. Pomysł św. Franciszka wyprzedził epokę, ponieważ regularne szopki zaczęto ustawiać w kościołach o wiele później.




Figurki Trzech Króli    (Fot. archiwum franciszkanów)


Franciszkanin o. Marek Adam Dettlaff mówi, że pomysł ruchomej szopki, która odzwierciedlałaby ważne dla historii Litwy i Polski wydarzenia, dojrzewał od dawna. Kilkakrotnie składał prośbę o sfinansowanie projektu do instytucji litewskich. Dopiero Polska Fundacja Narodowa odezwała się na propozycję wileńskich franciszkanów. Jest to jeden z czterech przedsięwzięć, które ta instytucja realizuje u franciszkanów w Wilnie.

– Szopka jest odzwierciedleniem pewnego etapu w najnowszej historii naszego kościoła. Pierwsza była zrobiona jeszcze przed poświęceniem świątyni, zaraz po jej zwrocie. Znajdowała się w końcu kościoła mniej więcej z tej samej strony, co i obecna. A była to zagroda z żywymi zwierzętami. Potem wykonywaliśmy skromne szopki w bardzo zimnym kościele. Mech, który przywoziliśmy był zaśnieżony i ten śnieg nie topniał – wspomina o. Marek i podkreśla, że dzieło to ma walor edukacyjny dla uczniów z polskich szkół na Wileńszczyźnie.

Szopka – nieszopka; święci – nieświęci

Szopka, która przybrała miano historyczno-patriotycznej instalacji, znajduje się w końcu prawej nawy kościoła, tuż obok wejścia. Jest to stała konstrukcja o powierzchni 12 m2 i wysokości 4 m z 32 półmetrowymi figurkami. Będzie dostępna dla odwiedzających wiernych oraz turystów przez cały rok.

Centralne miejsce zajmuje Święta Rodzina, obok której znajdą się tradycyjne dla szopki figurki – pasterzy, Trzech Króli, owiec, aniołów.

– W świątecznym orszaku do Dzieciątka Jezus pójdą święci Pańscy, którzy są wspólni dla Polski i Litwy oraz ważni dla franciszkanów, a także postacie duchownych i władców, którzy odegrali istotną rolę w historii Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Są to: św. Franciszek i św. Klara, założyciele zakonów franciszkańskich; św. Ludwik i św. Elżbieta, patroni Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego; Andrzej Jastrzębiec i Jakub Plichta, pierwsi wileńscy biskupi; bł. Michał Giedroyć, św. Jadwiga królowa i Władysław Jagiełło; św. Kazimierz Jagiellończyk; św. Andrzej Bobola, św. Jozafat Kuncewicz, bł. Jerzy Matulewicz; św. Maksymilian Maria Kolbe, bł. Herman Stępień, bł. Piotr Żukowski i bł. Antonin Bajewski, franciszkańscy męczennicy z II wojny światowej; bł. Michał Sopoćko i św. Faustyna Kowalska – wylicza o. Marek i podkreśla, że w orszaku jest jeszcze miejsca i w przyszłości może on być powiększany o kolejnych świętych i błogosławionych.

Święta, święta i po…

A co będzie z szopką po świętach? Konstrukcja jest stała, nikt nie będzie jej montował każdego roku od nowa. Dlatego zaplanowano wersję mniej świąteczną. Orszak świętych i postaci historycznych w okresie zwykłym roku liturgicznego będzie kroczył ku Białej Pani – kopia cudownej figury znajduje się na kole obrotowym ze Świętą Rodziną. Na ten czas ukryte zostaną figurki pasterzy, którzy są ubrani w stroje ludowe Rusina, Litwina i Polaka, Trzech Króli, owieczek i aniołów. Tutaj warto podkreślić, że całość jest wpisana w zabytki sakralne, ważne dla Wilna i franciszkanów. Poza tym jest też wersja muzyczna: w szopce słychać śpiew kolęd w wykonaniu scholi franciszkańskiej. Natomiast świątecznemu orszakowi towarzyszy historyczny komentarz. Na razie jest w wersji polskiej, ale wkrótce zostanie przetłumaczony na litewski.

Orszak wychodzi z dzwonnicy kościoła franciszkańskiego (nie zachowana do dnia dzisiejszego) i „chowa się” w Ostrej Bramie. W tle jest kościół pw. Wniebowzięcia NMP, pw. Świętego Krzyża (późniejszy bonifratrów) oraz św. Mikołaja, Góra Trzech Krzyży, zaś w przyszłości ma stanąć kaplica pw. św. Anny, która niegdyś była częścią zamku dolnego – są to miejsca w stolicy, związane z działalnością duszpasterską franciszkanów.
W całość wkomponowany jest plan Wilna autorstwa Tomasza Makowskiego z 1600 roku.


Twarz Maryi i serce z siana

Mechanizm konstrukcji został wykonany w Polsce. Nad jego montażem pracowali: Robert Jaźwiński i Łukasz Zwoliński, którzy przywieźli też „szkielety” do figurek.
– Zależało mi, żeby figurki w szopce nie były w formie kukiełkowej. Szukając wykonawców, zaproponowaliśmy tym, którzy przychodzą do naszego kościoła, są z nim związani, „czują” jego ducha – opowiada franciszkanin.

Nad dobraniem ekipy wykonawców figur skupiła się Regina Karpowicz, dyrektor Wileńskiego Centrum Kultury i Duchowości. Ponad rok temu złożyła ona propozycję dla Giedrė Bardzilauskė, która ma własne studio ceramiczne, żeby wykonała dla figurek twarze, ręce i nogi. Nie była to jej pierwsza praca wystawiona w kościele franciszkańskim.

– Praca nad szopką pozostawiła niesamowity ślad w sercu. Dla mnie cały ten kościół jest szczególny. Przed 20 laty, jeszcze będąc studentką na Akademii Sztuk Pięknych, byłam zafascynowana przedstawieniem Maryj w stanie błogosławionym. Przez wiele lat lepiłam figurki Matki Boskiej brzemiennej, dlatego ten kościół z Białą Panią był mi bliski. Każda „moja” Maryja zawsze miała nieco inną twarz. Najpierw te twarze były bardziej prymitywne, potem coraz to bardziej skomplikowane i w czasie pracy z figurkami Matki Boskiej towarzyszyło mi ciche marzenie, żeby zlepić bardzo dużo różnych twarzyczek. W związku z tym, propozycja dyrektorki Reginy Karpowicz, żebym wykonała figurki do szopki, była swoistą odpowiedzią na moje ciche marzenie. Ucieszyłam się, ale moja radość była przyćmiona obawami, czy zdążę, czy poradzę. Tym bardziej, że pracę musiałam rozpocząć w czasie, kiedy urodziła się moja trzecia córeczka – w rozmowie z „Tygodnikiem” zwierza się Giedrė Bardzilauskė. Pracę rozpoczęła od wykonania świętych kobiet w habitach (nie potrzebują fryzury), natomiast zwieńczeniem wszystkich dzieł była Matka Boska. Jej twarz, jak zauważa twórczyni, jest najdoskonalsza.

Artystka dzieli się też pewnym spostrzeżeniem: kiedyś w audycji Radia Maryja usłyszała życzenia na Boże Narodzenie, żeby nasze serca były z siana. Najpierw się zdziwiła, ale kiedy wykonywała figurki do szopki i rozważała nad tajemnicą Betlejem, zrozumiała, że to w sianie spoczął maleńki Bóg, Jezus. Dlatego teraz, szykując nasze serca na Boże Narodzenie powinniśmy się postarać, żeby serca były z siana, w którym spocznie nowonarodzony Jezus.


Duchowa komunikacja

Nad wykonaniem figurek pracowały też: Lilia Wierbiel (szyła ubrania), Aurelija Markutelytė (haftowała królewskie stroje); Vaida Druskytė (wykonała prace jubilerskie – korony, monstrancje, ozdoby). Co ciekawe, że wszystkie panie, pracując nad figurkami, nie ustalały między sobą żadnych szczegółów. Każda była skupiona na swojej, bardzo czasochłonnej, pracy.

– Kiedy wchodziłam do sklepu z materiałami, to mój mąż żartując komentował: „O, to na długo”. Zanim przystąpiłam do pracy, czytałam życiorysy świętych, obejrzałam różne wizerunki, musiałam poznać epokę, żeby ubrać królów w odpowiedni strój. Pewnego razu weszłam do sklepu, a na wieszaku miałam ubranka, do których szukałam odpowiedniego wykończenia. Ekspedientka podeszła, obejrzała i zdziwiona powiedziała: „To nie dla dziecka” – opowiadała Lilia Wierbiel.

Wszystkie panie przejmowały się, czy figurka, po wykończeniu będzie ładna, czy strój nie zeszpeci całości, czy twarz będzie pasowała do ubioru. Zakładając stroje na figurki, panie Lilia i Aušra były mile zaskoczone. Okazało się, że nawet barwa oczu i włosów oraz karnacja pasują do strojów i ich ozdób.

– Wszystko tak pomyślnie się ułożyło, że nie umawiając się, dopasowałyśmy naszą pracę wręcz idealnie – zwierzały się mistrzynie, między którymi na pewno musiała zajść komunikacja na poziomie duchowym. Wykonawczynie dzieła zgodnie twierdzą, że cieszy je fakt, iż talent, który otrzymały od Boga, może służyć innym w skupieniu, modlitwie, zgłębieniu tajemnicy Bożego Narodzenia.

***

Szopka w całej swej krasie – to jedno z najpiękniejszych wspomnień dziecięcych. Pamiętam – a Boże Narodzenia mego dzieciństwa spędzałam w Niemenczynie – jak moi dwaj wujkowie pomagali w kościele w przygotowaniu szopki. Zawsze chciałam, żeby zabrali mnie ze sobą, bardzo bowiem pragnęłam zobaczyć, jak powstaje to piękne dzieło. Przyglądałam się potem stajence podczas pasterki i miałam żal, że po raz kolejny ominęła mnie ta przygoda... Byłam wtedy w wieku przedszkolnym. Moje marzenie się spełniło po latach – kiedy byłam studentką niejednokrotnie przesiadywałam u franciszkanów nad komponowaniem figurek w szopce. Rzeczywiście ten kościół jest miejscem, gdzie się spełniają ciche marzenia serca.

Teresa Worobiej

Tygodnik Wileńszczyzny

.

http://l24.lt/pl/spoleczenstwo/item/352811-u-franciszkanow-w-wilnie-jedyna-na-litwie-szopka-ruchoma?fbclid=IwAR2IAvU5UQyRTZDAmW3YBxbiCfDXepLiB3LBHEaysgWLxAFF9BcLBtKIU88

.

.

Історія будівництва костелу у Комарові. Село Комарів належало до Тартаківської парафії.Але виходило так,що до сокальського костелу було ближче дістатися парафіянам ніж до Тартакова.Особливо було важко добиратися старшим людям і хворим весною і восени ,коли дорога перетворювалася у болото.Тому було вирішено побудувати костел у Комарові.Важко було перетворити цю ідею у реальність,але люди у 1934 році були енергійні,дружні і поставили собі ціль- зробити цю справу до кінця.

Хтось з мешканців дав землю для будови костелу,хтось допомагав своєю працею,хто міг допомагав грошима.Допомогла і місцева шляхта з паном Ковальським з Сокаля .Вимуровали стіни ,накрили дахом ,але потрібно ще було зробити вікна , двері,вівтар, а в мешканців не було вже коштів,тому завершення будівництва розтянулося ще на декілька років. Цей костел-результат праці багатьох людей стояв аж до 2017 року у руїні нікому не потрібний.Три роки тому його не реставрували,а перебудували ,ну хоч не розвалився  . (фото Neovitaha777)






Historia budowy kościoła w Komarowie. Wieś Komariw należała do parafii Tartakow. Ale okazało się, że Kościół Sokal był bliżej dotarcia do parafian niż do Tartakowa. Szczególnie trudno było o starsze osoby i chore wiosną i jesienią, gdy droga zamieniła się w bagno. W związku z tym zapadła decyzja o budowie kościoła w Komarowie. Trudno było zmienić ten pomysł w rzeczywistość, ale ludzie w 1934 byli energiczni, przyjaźni i wyznaczyli sobie cel, aby zrobić to do końca.

Ktoś z  mieszkańców oddała ziemię pod budowę kościoła, ktoś pomagał w pracy, kto mógł pomóc w pieniądzach. Pomoc i lokalna szlachta z panem Kovalsky z Sokalu. Wymuszali ściany, pokryte dachami, ale trzeba było zrobić okna, drzwi, ołtarz, a mieszkańcy już nie mieli funduszy, więc konstrukcja zakończona kilka lat. Ten kościół-wynik pracy wielu ludzi stał do 2017 roku w ruinie, której nikt nie potrzebował. Trzy lata temu nie został odnowiony, ale odbudowany, no cóż, przynajmniej się nie rozpadł  . (zdjęcie autorstwa Neovitaha 777)
 

.
[size=18]TO OBROŃCY POLSKIEGO KATOLICYZMU I KOSCIOŁA !!!!!!!!!!!
 
 wy powinniście brac z nich pszykład bo sami jestescie Katolikami i musicie bronic symboli Polski Wielkiej Katolickiej !!!!!!!!!![/size]
~ZOFIA KATOLICZKA

>>>

[size=18]To nie są zwykli obrońcy KRZYŻA... [/size]
~Pol 

>>>


foto PAP


[size=18]Krzyż jest symbolem naszej wiary, więc obrona GO jest uzasadniona. Jednak uważam, że w miejsce krzyża powinien stanąć pomnik upamiętniający Ofiary Katastrofy Smoleńskiej.

Dziwi mnie fakt, że tak trudno jest postawić pomnik ludziom zasłużonym naszemu krajowi, a tak łatwo stawialiśmy pomniki Radzieckim ,,wyzwolicielom,,

Dlatego zastanawiam się, czy to aby nadal jest Polska ?

Czy my Polacy, jesteśmy u siebie ?

3 sierpnia na Węgrzech postawiono pomnik, zaproszono nasze władze i aż przykro o tym myśleć - NIKT nie pojechał tam.

Nie tak dawno Ś.P. Prezydent Lech Kaczyński, został odznaczony Najwyższym Orderem Gruzji i co ?

 Cisza ?

A tak, cisza drodzy Polacy, bo to nie Narod jest zły, a władza już nie Polska.

Dlatego zaniechajmy walki o wiarę naszych ojcow i naszą. Nie dajmy IM satysfakcji skakania sobie do oczu. Ktoś świetnie tu zauważył, miała być druga Irlandia, a zamiast jej ograbiają nas z naszych  największych wartości, z WIARY W BOGA !

 Według nich Obrońcy Krzyża są uparci, a ONI jacy są ?

To rząd odpowiada za śmierć 96 ludzi i to od rządu powinna paść propozycja, upamiętnienia tych osob.

Nie Narod ma się upominać !

Zrozumcie to wszyscy i nie skaczcie jeden na drugiego, bo ONI tego właśnie chcą.

PODZIELIĆ SPOŁECZEŃSTWO, bo takim łatwiej jest manipulować i okradać je.[/size]
.

[size=18].

Ponad siedemdziesięciu dziennikarzy z lokalnych i regionalnych gazet oraz rozgłośni radiowych, świeckich i katolickich z całej Polski, wzięło udział w drugiej konferencji z cyklu „Kościół bez tajemnic”, która odbyła się w sanktuarium licheńskim w dniach 26-28 kwietnia.

Głównym tematem konferencji, której pełny tytuł brzmi: „Kościół bez tajemnic. Spotkanie z przeszłością”, była lustracja w Kościele. – Zapytaliśmy dziennikarzy, uczestników ubiegłorocznej konferencji, jaki temat najbardziej ich interesuje. Odpowiedzieli, że problematyka związana z tzw. lustracją w Kościele. Udało nam się zaprosić do Lichenia w charakterze prelegentów osoby, dzięki którym sprawa będzie obiektywnie przedstawiona – wyjaśnia rzecznik prasowy sanktuarium i główny organizator konferencji ks. Zbigniew Krochmal MIC.

Wprowadzeniem do rozmów o lustracji był pokaz filmu „Zastraszyć księdza” Macieja Pawlikowskiego, po którym odbyło się spotkanie autora z dziennikarzami. Drugi dzień był niemal w całości poświęcony lustracji.
O wygłoszenie prelekcji poproszono  ks. Adama Bonieckiego, ks. Józefa Klocha, publicystę Tomasza Terlikowskiego i Marka Lasotę, historyka IPN.

Na zakończenie z uczestnikami warsztatów spotkał się prowincjał marianów ks. Paweł Naumowicz MIC. Przedstawił on sylwetkę o. Stanisława Papczyńskiego, którego beatyfikacja odbyła się 16 września br. w Licheniu. W sobotę z dziennikarzami spotkał się poznański producent i wydawca Przemysław Hauser, który zaprezentował dwa odcinki autorskiego serialu „Tajemnice Watykanu”.

Spotkania i dyskusje, które przewidziano po każdym wykładzie, poprowadził red. Stanisław Karnacewicz z Polskiej Agencji Prasowej. Wzorem ubiegłego roku, ks. Józef Kloch, rzecznik prasowy Konferencji Episkopatu Polski, objął patronat honorowy nad konferencją, natomiast PAP – patronat medialny.

Płyty dvd z konferencji i warsztatów dziennikarskich




płyta dvd - Konferencja Kościół bez Tajemnic, która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

Ks. Adam Boniecki: Wybaczamy czyli zapominamy o przeszłości?

Ks. Paweł Naumowicz: Droga Stanisława Papczyńskiego do świętości

#



płyta płyta dvd - Konferencja "Kościół bez Tajemnic", która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

 red. Maciej Gawlikowski: Dziennikarskie potyczki z SB.

dr Marek Lasota: Historyk w Instytucie Pamięci Narodowej

#



płyta dvd - Konferencja "Kościół bez Tajemnic", która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu. ks. Adam Łach : Meandry lustracji w Kościele na przykładzie abpa S.Wielgusa.

#



płyta video CD - Konferencja Kościół bez Tajemnic, która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

#



płyta DVD - Konferencja Kościół bez Tajemnic , która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu
 
#



płyta DVD - Konferencja Kościół bez Tajemnic, która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

red. Tomasz Terlikowski: dziennikarz - sąd ostateczny? Jak informować, żeby nie skazywać?

Ks. Józef Kloch: Rzecznik a media w sytuacji kryzysowej

#

[size=18]Szczegółowe informacje i zamówienia:

biuro@logos.dt.pl[/size]

.

[/size]


@
[size=18].
Warsztaty Dziennikarskie  "Kościół bez tajemnic" trwały od 16 do 18 kwietnia. Odbyły się jak w latach poprzednich w gościnnym Domu Pielgrzyma Arka.



Tegoroczne Warsztaty Dziennikarskie nosiły nazwę "Kościół bez tajemnic jeden język - dwie prawdy?".

W opiniach wielu świeckich i duchownych którzy zaszczycą nas swym udziałem, szukaliśmy odpowiedzi na pytanie jak pisać o Kościele, jak o nim mówić, jakim językiem? Tym samym jest to także pytanie do uczestników Warsztatów, którzy o Kościele piszą na co dzień.


 


W tym roku zaproszenie Biura Prasowego Sanktuarium przyjęli miedzy innymi:

- Jan Grzegorczyk pisarz, publicysta, tłumacz, autor scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych. Publikuje w miesięczniku "W drodze".

- ks. Adam Boniecki MIC - Redaktor naczelny Tygodnika Powszechnego; ostatnio laureat prestiżowej nagrody im. Dariusza Fikusa.

- Robert Friedrich - polski gitarzysta, kompozytor i producent. Pomysłodawca i szef dziecięcego zespołu chrześcijańskiego Arka Noego oraz 2Tm2,3, współzałożyciel i wieloletni muzyk grupy Acid Drinkers. Grał w formacjach: Turbo, Creation of Death, Kazik Na Żywo, Flapjack. Debiutancka płyta Arki Noego A Gu Gu ukazała się w 2000 i sprzedała w nakładzie 5 mln egzemplarzy. Grupa wydała potem sześć albumów, które zostały sprzedane lub rozdane w milionowych nakładach.

- Joanna Petry Mroczkowska - doktor filologii romańskiej, tłumaczka, eseistka, krytyk literacki. Autorka książek Amerykańska wojna kultur  oraz Siedem grzechów głównych dzisiaj (Znak, 2004). W ostatnich latach mieszka głównie w Stanach Zjednoczonych i pisze przeważnie na temat kultury amerykańskiej oraz chrześcijańskiego feminizmu.

- Rafał Wieczyński reżyser filmu Popiełuszko. Wolność jest w nas


   

- ks. prof. Wiesław Przyczyna przewodniczący Komisji
Języka Religijnego Polskiej Akademii Nauk

- Jacek Pałasiński - dziennikarz telewizyjny i radiowy, korespondent telewizyjny, Członek Zarządu Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej we Włoszech. Jest absolwentem Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST. Był dziennikarzem Radia Zet, Rzeczpospolitej, Wprost, obecnie pracuje w TVN24. Członek m.in. Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

- ks. dr Józef Kloch (prowadzenie konferencji) duchowny katolicki, doktor filozofii, dziennikarz, rzecznik prasowy Konferencji Episkopatu Polski. Jest autorem kilkudziesięciu prac z zakresu filozofii nauki i sztucznej inteligencji, zastosowań informatyki i dydaktyki komputerowej.

   


Tegoroczni Prelegenci dostarczyły nam wielu tematów do przemyśleń, do wspólnej dyskusji która jak zwykle była planowana po każdym spotkaniu.


   


Podobnie jak w latach poprzednich tegoroczne Warsztaty finansowane były w całości przez księży Marianów - gospodarzy Sanktuarium.[/size]


     
.
@

.
[size=18]Płyty dvd z konferencji i warsztatów dziennikarskich[/size]




płyta dvd - Konferencja Kościół bez Tajemnic, która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

Ks. Adam Boniecki: Wybaczamy czyli zapominamy o przeszłości?

Ks. Paweł Naumowicz: Droga Stanisława Papczyńskiego do świętości

#



płyta płyta dvd - Konferencja "Kościół bez Tajemnic", która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

 red. Maciej Gawlikowski: Dziennikarskie potyczki z SB.

dr Marek Lasota: Historyk w Instytucie Pamięci Narodowej

#



płyta dvd - Konferencja "Kościół bez Tajemnic", która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu. ks. Adam Łach : Meandry lustracji w Kościele na przykładzie abpa S.Wielgusa.

#



płyta video CD - Konferencja Kościół bez Tajemnic, która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

#



płyta DVD - Konferencja Kościół bez Tajemnic , która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu
 
#



płyta DVD - Konferencja Kościół bez Tajemnic, która odbyła się w dniach 26-28.04.2007 w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu.

red. Tomasz Terlikowski: dziennikarz - sąd ostateczny? Jak informować, żeby nie skazywać?

Ks. Józef Kloch: Rzecznik a media w sytuacji kryzysowej

#

[size=18]Szczegółowe informacje i zamówienia:

biuro@logos.dt.pl[/size]
.
@
[size=18].
Film na dvd pt: PRZENOSINY  Cudownego Obrazu 2 lipca 2006 r. - Licheń




Modlitwa zawierzenia rodziny Matce Boskiej Licheńskiej



Menu na płycie dvd:

FILM

1. Czuwanie w kościele św. Doroty
2. pożegnanie w kościele św. Doroty
3. Procesja z Cudownym Obrazem
4. Msza św.
5. Wprowadzenie obrazu do bazyliki
6. Zakończenie uroczystości

DODATKI

Wizytówka Sanktuarium

Łączny czas 100 min.



"Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła,
że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana" (Łk 1, 45)



Matko Zbawiciela, bądź Gwiazdą nadziei i jedności
w  naszej codziennej pielgrzymce
do domu Ojca w niebie. Amen.




Zamówienia:
 
sokal2@wp.pl
tel. 600-809-254

.
[/size]

.
KEP: Szacunek dla osób związanych z ruchem LGBT+ nie oznacza bezkrytycznego akceptowania ich poglądów
 
ROMAN KOSZOWSKI /FOTO GOŚĆ





Obowiązek szacunku dla osób związanych z ruchem LGBT+ nie oznacza bezkrytycznego akceptowania ich poglądów – podkreślają biskupi w stanowisku dotyczącym LGBT+, które przyjęła dziś Konferencja Episkopatu Polski.

Dokument KEP liczy 27 stron i składa się z 4 rozdziałów: Płciowość mężczyzny i kobiety w chrześcijańskiej wizji człowieka; Ruchy LGBT+ w społeczeństwie demokratycznym; Osoby LGBT+ w Kościele katolickim; Kościół wobec stanowiska LGBT+ w sprawie wychowania seksualnego dzieci i młodzieży. Prace nad dokumentem trwały prawie rok.

Biskupi zaznaczają, że Kościół jest otwarty na dialog z każdym „człowiekiem dobrej woli”, szukającym prawdy. Jako wzór takiej postawy podają papieża Franciszka, który „spotyka się z osobami identyfikujących się z LGBT+, wyciąga do nich życzliwie rękę, wyraża zrozumienie dla skłonności, ale jednocześnie nie unika jasnego przedstawienia nauki Kościoła na temat ideologii gender oraz praktyk przeciwnych naturze i godności człowieka zawartej w jego oficjalnych dokumentach i syntetycznie przedstawionej w Katechizmie Kościoła Katolickiego”.

W stanowisku KEP zwrócono uwagę, że wyzwania, z jakimi spotyka się dziś społeczność ludzka i eklezjalna, mają swoją genezę w tzw. rewolucji seksualnej i towarzyszących jej przemianach kulturowych i obyczajowych. „Odrzucenie tradycyjnej moralności doprowadziło do głębokich zmian w rozumieniu ludzkiej płciowości. Szczególnym wyrazem tych przemian jest ideologia gender oraz postawy charakterystyczne dla LGBT+.

Proklamują one prawo do samookreślania przez człowieka swojej płci bez odniesienia do obiektywnych kryteriów wyznaczonych przez jego genom i anatomię oraz radykalny rozdział między płciowością biologiczną (sex) i kulturową (gender), pierwszeństwo płci społeczno-kulturowej przed płcią biologiczną, a także dążenie do stworzenia społeczeństwa bez różnic płciowych” – czytamy.

Konferencja Episkopatu Polski zaznacza, że zasadniczy sprzeciw musi budzić postawa lekceważenia biologicznych i psychicznych elementów ludzkiej seksualności oraz próby określania tzw. „płci neutralnej” zwanej niekiedy „trzecią płcią”.

Biskupi podkreślają w dokumencie: „postulat szacunku dla każdej osoby, w tym osób identyfikujących się z LGBT+, jest w pełni słuszny, zaś demokratyczne państwo prawa powinno zadbać o to, aby żadne z podstawowych praw tych osób nie stojące w oczywistej sprzeczności z ludzką naturą i dobrem wspólnym (jak monopłciowy związek czy adopcja dzieci przez takie związki) nie było naruszane.

 Nie do zaakceptowania są więc jakiekolwiek akty przemocy fizycznej lub werbalnej, wszelkie formy chuligańskich zachowań i agresji wobec osób LGBT+”.

W dokumencie Konferencji Episkopatu Polski czytamy również: „Paralelnie do powyższych praw osób związanych z LGBT+ należy podkreślić słuszne oczekiwania całego społeczeństwa, aby były szanowane także prawa innych członków społeczności, w tym zwłaszcza ich uczuć religijnych, uznawanych przez nie zasad moralnych oraz zasad porządku publicznego”.

Biskupi napisali: „Kościół z jednej strony nie boi się głosić obowiązku poszanowania godności osobowej każdego człowieka, również osób związanych z LGBT+, a z drugiej strony dla tych samych racji musi się odnieść z rezerwą, a w partykularnych przypadkach z wyraźnym sprzeciwem do ideologii gender oraz form aktywności ruchów LGBT+ pomijających tę prawdę o człowieku oraz do ich społecznych projektów i wyznaczanych sobie celów.

W odpowiedzi na taką postawę, czy to społeczeństwa, czy też Kościoła, osoby związane z LGBT+ mówią o dyskryminacji czy homofobii oraz postulują ich przezwyciężenie. Dotyczy to także katolików włączających się w różnym stopniu w te ruchy. Dyskryminacja ta miałaby polega na tzw. opresywnej normatywności heteroseksualnej tradycyjnych społeczeństw, czyli na przekonaniu, że tylko związek mężczyzny i kobiety może być nazwany małżeństwem i powinien cieszyć się specjalnymi prawami i przywilejami” – czytamy w stanowisku.

Autorzy dokumentu podkreślają, że osoby ze środowiska LGBT+ przyznają priorytetowe znaczenie skłonnościom seksualnym negującym komplementarność płciową mężczyzny i kobiety, a tym samym przynajmniej domyślnie podważają ich rodzicielskie powołanie. „Za cel swoich dążeń wyznaczają sobie także prawne zrównanie związków homoseksualnych z małżeństwami heteroseksualnymi. W efekcie w całym tym procesie ludzka płciowość zostaje coraz bardziej pozbawiona swego osobowego znaczenia i wartości, jako szczególny dar, święty dar, udzielony kobiecie i mężczyźnie przez samego Stwórcę” – napisali biskupi.

Wskazali również, że jednym ze skutków nieuwzględniania wzajemności i komplementarności relacji kobiety i mężczyzny oraz zanegowania prokreacyjnego celu płciowości jest radykalne oddzielenie płci biologicznej (sex) od płci społeczno-kulturowej (gender). „Płeć biologiczno-anatomiczna oparta jest na kryteriach biologiczno-psychicznych.

Płeć społeczno-kulturowa określa sposób przeżywania i realizacji różnicy między płciami w konkretnej kulturze. Z błędnego odseparowania od siebie płci biologicznej i kulturowej, które w istocie polega na zrelatywizowaniu płci biologicznej, „wynika rozróżnienie różnych «orientacji seksualnych», które nie są już określone przez różnicę płci biologicznej między mężczyzną a kobietą, ale mogą przyjmować inne formy określone jedynie przez radykalnie autonomiczną jednostkę” – głosi dokument.

Biskupi przypominają, że Kościół nie może się zgodzić na rozszerzenie rozumienia małżeństwa i rodziny, zrównanie praw i przywilejów małżeństw heteroseksualnych i homoseksualnych, uznanie związków partnerskich tworzonych przez pary tej samej płci wraz regulacją sytuacji majątkowej, alimentów i dziedziczenia, a także umożliwienie związkom monopłciowym adopcji dzieci oraz przyznanie osobom od 16 roku życia prawa do określenia swojej płci.

„Zdając sobie sprawę z radykalnego charakteru postulowanej transformacji kulturowej i postulatów społeczeństwa „bez różnic płciowych” (Kongregacja ds. Edukacji Katolickiej. Stworzył ich jako mężczyznę i kobietę nr 2), ruchy LGBT+ proponują stosowanie metody małych kroków mających na celu wymuszenie powolnej transformacji obyczajowo-kulturowej poprzez stopniowe oswajanie społeczeństwa z zachowaniami uchodzącymi do niedawna za nieakceptowalne i naganne moralnie.

 Niektóre środki społecznego przekazu wspomagają te projekty, propagując ideologię gender, promując rzekomą atrakcyjność rozwodów, zdrad, rozwiązłości seksualnej, ośmieszając wierność, dziewictwo, czystość i religijność” – podkreśla KEP.

W dokumencie wskazano, że temu celowi ma służyć wychowanie seksualne dzieci prowadzone już od wieku przedszkolnego. „Chociaż niektóre postulaty osób związanych z LGBT+ dotyczące wychowania dzieci mają na uwadze fundamentalne wartości także dla międzyosobowej komunii w heteroseksualnym związku małżeńskim, jak miłość, wzajemny szacunek, poczucie współodpowiedzialności, to jednak większość proponowanych środków, metod i celów daleko przekracza ramy wychowania mającego na uwadze integralne dobro dzieci i młodzieży.

Z odpowiedzialnym wychowaniem nie da się pogodzić udostępniania dzieciom materiałów obnażających ludzką intymność i uczących je przyjemnościowego „manipulowania” swoją płciowością oraz wprowadzania ich we wczesne doświadczenia seksualne” – napisali biskupi.

Autorzy stanowiska proponują: „wobec wyzwań tworzonych przez ideologię gender i ruchy LGBT+, a zwłaszcza mając na uwadze trudności, cierpienia i duchowe rozdarcia przeżywane przez te osoby, konieczne jest tworzenie poradni (również z pomocą̨ Kościoła, czy też przy jego strukturach) służących pomocą̨ osobom pragnącym odzyskać zdrowie seksualne i naturalną orientację płciową”.

Biskupi przypominają, że „Kościół nie odmawia osobom transseksualnym prawa do przynależności do Kościoła, a więc nie odmawia im również chrztu świętego, jak i pozostałych sakramentów świętych, jeżeli spełniają fundamentalne warunki ważnego i godziwego ich przyjęcia”.

 „Jednakże stojąc na straży świętości sakramentów, Kościół nie może zgodzić się na ich niezgodne z prawdą celebrowanie tam, gdzie ich ważne czy też godziwe sprawowanie lub przyjmowanie pozostaje w związku z płcią człowieka lub jest od niej zależne. Dotyczy to zwłaszcza sakramentu chrztu świętego, święceń i małżeństwa. Dla ważnego ich sprawowania decydujące znaczenie ma płeć genetyczna, a nie subiektywne samookreślenie się płciowe danej osoby” – głosi dokument.


https://kosciol.wiara.pl/doc/6487973.KEP-Szacunek-dla-osob-zwiazanych-z-ruchem-LGBT-nie-oznacza

.

.
Ruch LGBT dąży do dominacji całkowitej przestrzeni politycznej, kulturalnej, do realizacji swoich postulatów i to najbardziej radykalnych - przekonywała w Polsat News Kaja Godek, aktywistka pro life.

 © Fotorzepa, Jerzy Dudek



Fundacja Życie i Rodzina Kai Godek złożyła w Sejmie 200 tys. podpisów pod projektem ustawy "Stop LGBT", która zakłada m.in. zakaz organizowania parad równości.

Według projektu niezgodne z prawem mają być wszelkie manifestacje, których celem jest: kwestionowanie małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny, propagowanie związków partnerskich, małżeństw jednopłciowych, adopcji i przysposobienia dzieci przez pary jednopłciowe czy innej niż heteroseksualna orientacji płciowej.

Godek przekonywała w Polsat News, że środowisko LGBTQ  chce doprowadzić do zburzenia porządku konstytucyjnego, postulując zrównanie związków homoseksualnych z tradycyjna rodziną.

- Postuluje się na zrównanie z normalnym małżeństwem innego typu różnych związków, postuluje się adopcję dzieci przez homoseksualistów, postuluje się uczenie, że jest więcej niż dwie płci. A płci są tylko dwie - stwierdziła.

Dodała, że artykuł 18. ustawy zasadniczej: "Małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej" - jest regularnie łamany poprzez organizowanie parad równości.

Godek ocenia, że osoby z kręgu LGBTQ maja na celu całkowite zdominowanie "przestrzeni politycznej, kulturalnej, do realizacji swoich postulatów i to najbardziej radykalnych", czyniąc w ten sposób "kolejny krok do totalitaryzmu".

Jej zdaniem każdy, kto popiera parady, przykłada rękę do tego, aby do Polski trafiły takie zjawiska jak akcja organizowana przez belgijską organizację Men Having Babies. Polaga na udzielaniu  pomocy dla par homoseksualnych, które chcą mieć dziecko. Umożliwia im to kobieta-surogatka, na podstawie dwustronnej umowy.

Godek przekonywała, że tam, gdzie państwo zezwala na adopcję dzieci przez pary homoseksualne, kończy się to dramatami dzieci.

https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/polska/kaja-godek-lgbt-czyni-kolejny-krok-do-totalitaryzmu/ar-BB1aTabP?ocid=msedgntp
.

.

"Nauczyciele nie są w stanie uzyskać etatu w 3-4 szkołach"


"Zbyt mało się mówi o problemach związanych z obecnym brakiem godzin dla nauczycieli likwidowanych gimnazjów i wygaszanych oddziałów gimnazjalnych. (...) Niejednokrotnie nauczyciele z kwalifikacjami do nauczania kilku przedmiotów nie są w stanie uzyskać etatu nawet w 3-4 szkołach w obrębie jednej gminy przy pensum 18-godzinnym" - piszą w liście do naszej redakcji "nauczyciele z katowickiej szkoły".

 





Z powodu reformy przepadł dorobek i wypracowane sukcesy nauczycieli gimnazjów i ich uczniów. Pedagodzy z wieloletnim stażem, nagrodami za osiągnięcia dydaktyczne borykają się obecnie z problemem zatrudnienia na pełnym etacie w jednej szkole. Dodatkowo nikt nie liczy czasu przejazdu między szkołami i poniesionych kosztów (paliwo, bilety). Czas pracy nauczyciela wydłuża się znacząco.




W przypadku łączenia etatów w kilku szkołach trudno efektywnie pełnić rolę wychowawcy, nauczyciela z pasją w klasach liczących około 30 uczniów na różnym poziomie. W każdej ze szkół obowiązują konferencje Rad Pedagogicznych, szkolenia, zebrania i konsultacje z rodzicami, wycieczki z całodobową opieką, organizacja wydarzeń związanych z funkcjonowaniem szkoły (nieodpłatne zajęcia dodatkowe, akademie, konkursy, olimpiady przedmiotowe, dni otwarte, festyny, dyskoteki itp.).




http://www.naszacela.darmowefora.pl/index.php?topic=51.0

.

/

List do redakcji. "Kompletnie nie rozumiem, jak można się domagać takiej podwyżki"


.

[size=16]

.
List do redakcji. "Kompletnie nie rozumiem, jak można się domagać takiej podwyżki"


"Kompletnie nie rozumiem, jak można się domagać takiej podwyżki, widząc jak zarabiają inni ludzie i w jakim systemie pracują. Uważam, że nauczyciel to jest bardzo potrzebny zawód, ale naprawdę nie mają źle. Co ma powiedzieć taka sprzątaczka sprzątająca WC w galerii?" - pisze jedna z czytelniczek Onetu.
 
 





Foto: Shutterstock Strajk nauczycieli. List do redakcji. "Nauczyciele nie mają źle"


Wiele naszych tekstów powstaje dzięki Waszym listom. Zwracacie w nich uwagę na problemy, którymi warto się zająć i przedstawić je opinii publicznej. Gorąco zachęcamy do nadsyłania listów pod adres listydoredakcji@redakcjaonet.pl.


Poniżej cały list:

Dobrze, że chociaż tutaj normalny "szary człowiek" może wyrazić swoje zdanie. Kompletnie nie rozumiem, jak można się domagać takiej podwyżki, widząc jak zarabiają inni ludzie i w jakim systemie pracują. Uważam, że nauczyciel to jest bardzo potrzebny zawód, ale naprawdę nie mają źle. Co ma powiedzieć taka sprzątaczka sprzątająca WC w galerii? Pracownik wykonujący roboty drogowe? Piekarz? Sprzedawca?

Zarabiają mniej i pracują min. 8h dziennie od poniedziałku do soboty, a nawet do niedzieli. Sama jestem sprzedawcą, pracuje w dość drogim sklepie i bardzo często kupują u mnie nauczyciele. Nie są to ceny dostępne dla "zwykłego kowalskiego", ale jakoś nie szkoda im na torebkę 500 zł przy tak jak to mówią "marnych "zarobkach.

Strajk nauczycieli. "Nie macie wcale tak źle"


Pracuję min. 11h dziennie z przerwami w tyg. Jak jest duży ruch to nie mam nawet przerwy, przez cały dzień potrafię zjeść jedną kanapkę, bo klienci nie pozwalają na przerwę obiadową. Czy sylwester, wigilia czy 27 grudnia ja muszę być od rana w pracy. Nie mam wolnego po świętach, w ferie, a urlop mogę brać tylko w wybranych miesiącach i to muszę liczyć się z innymi pracownikami. Zarabiam 2000 tys złotych, ale gdy wyrobię plan, nalatam się za klientem.


I też mam dom, dziecko itp. Jakoś muszę za te "kokosy" przeżyć . Nawet nie pozwalacie człowiekowi spędzić niedzieli z rodziną, bo muszę stać min 10h i patrzeć jak ludzie chodzą bez sensu po sklepie, nic nie kupują. Jestem z tego waszego chodzenia rozliczana za każdym razem - dużo klientów a mały utarg. Też jest presja, dostawy, trudni klienci którzy za byle co potrafią awanturę toczyć. Dodatkowo dorabiam rozkładając towar w supermarkecie.

Nie mówię, że mam źle, ktoś to musi robić. Szkoda mi tych kobiet które sprzątają WC i ludzie kompletnie nie mają do nich szacunku. Każda praca jest trudna i każdy zawód jest potrzebny. Rozumiem po to się uczyliście, ale nie macie wcale tak źle. Zarabiacie więcej niż nie jeden obywatel, macie dużo wolnego, 13-nastki i jeszcze narzekacie? Zapraszam was do supermarketu na rozkładanie palet, do sprzątania WC, do szpitala pracować jako pielęgniarka zobaczymy czy dalej będziecie narzekać.

Strajk nauczycieli. "Macie tyle wolnego, że możecie dorabiać"


Wasze tłumaczenie, że nauczyciel może zastąpić piekarza, ale piekarz nauczyciela już nie jest śmieszne. Sugerujecie, że to jest łatwa praca? Zapraszam. Macie tyle wolnego, że możecie dorabiać tak jak my zwykli ludzie. Strajk który macie zamiar zrobić podczas egzaminów podkreśla tylko jak bardzo zależy wam na tych dzieciach. Są niewinne i nie powinny być karane. Podkreślacie jak wasza praca jest odpowiedzialna itp. Właśnie strajk pokazuje wasze zaangażowanie w pracy z dziećmi. Nie jesteśmy gorsi od was - wasza "marna" wypłata nie jedną osobę by zadowoliła. Może przyszedł czas na strajk zwykłych ludzi? Dlaczego my mamy zarabiać mniej i musimy za to przeżyć i dostać 150 zł podwyżki na rok?


https://wiadomosci.onet.pl/kraj/strajk-nauczycieli-list-do-redakcji-nauczyciele-nie-maja-zle/73qt8np



[/size]
http://www.naszagmina.pun.pl/viewtopic.php?pid=260#p260

.
http://www.naszagmina.pun.pl/viewtopic.php?id=58

.